woensdag 7 augustus 2013

Het is weer zomer...

En als het zomer is, dan krijg ik vaak beestjes op mijn lijfje.

Gisteren heeft mamma de beestjes gezien en moest ik eerst in bad en toen kreeg ik vlooiendruppels in mijn nek.

Maar ik HAAT bad!! Echt waar… ik HAAT het heeeeeeeeel erg!! Ik zie er altijd zo uit:

Kijk hoe zielig ik hier ben! 

Maar gisteren moest ik dus weer. Mamma dirigeerde mij naar de badkamer en zette mij zonder pardon in de kuip. Heel veel water heeft ze gebruikt om de vlootjes te verdrinken. Want je moet eerst de bestaande vlootjes verdrinken en dan druppels krijgen om nieuwe vlootjes te voorkomen…

Maar ik heb wraak genomen op mamma en haar wasbeurt: toen ik klaar was en uit bad mocht springen (met toestemming) heb ik lekker een hele dikke scheet gelaten! (die scheet was zonder toestemming!)

Hahahaha, mijn moeder moest er helemaal van proesten en kokhalzen! En een half uur later, was ze lekker nog steeds onwel van mijn lucht. Dat zal haar leren mij zo te wassen elke keer!!

vrijdag 2 augustus 2013

De aller heetste 2 augustus in de geschiedenis van heel dit land...





Uitgeput van de hitte…





woensdag 3 juli 2013

Filmpjes zijn BS

Mijn mamma ging een filmpje kijken op het internet, een nieuws-site. En toen ging ze heel hard schrikken en nog harder huilen. Ze greep mij heel stevig vast en huilde mijn hele hoofd nat met al haar tranen.

Mamma was gestresst omdat ze een filmpje had gezien waarin een hond werd doodgeschoten. Stomme mamma!!! Ze moet ook niet naar zulke filmpjes kijken! Mamma moet alleen naar leuke filmpjes kijken waarin hondjes worden gekust en geknuffeld!!


Ik ben gekneusd geknepen en nat gehuild maar mamma is inmiddels weer rustig. Om mamma te helpen heb ik een goed filmpje opgezocht met leuke lieve Cavalier puppies. Rare mamma… zoveel hormonen in haar lijf voor de parasiet en dan naar zulke domme filmpjes kijken…

Mensen… zucht, je kunt beter kippen houden!

zaterdag 22 juni 2013

Over rugpijn en slagroom

Het gaat goed met mij. De cijfers van mijn blog lopen lekker op. Ik ben dol op bezoek. En ik zit nu bij Mieke waar ik goed wordt verzorgd en boel knuffels en koekjes krijg de hele dag. En hier zijn wel DRIE mensen om mee te spelen!! Lekker veel!! 

Mamma is thuis. Ze ging vorige week door haar rug. Daardoor kon ze helemaal niet meer met mij spelen. Wat een onzin. De dierendokter zei ook dat ik last heb van mijn rug maar ik kan gewoon lekker nog heel de dag spelen. Ik denk dat mamma zich aanstelt een beetje… 

Morgen is Mieke lekker jarig en ik reken op gebak. Met slagroom! Yummie. Kijk, op deze foto kun je zien hoe dol ik ben op slagroom (hint!!!!)


Ik snoep hier slagroom af van de lepel van mamma (of misschien Mieke, ik weet het niet meer… lekker belangrijk ook! Het gaat tenslotte om de slagroom). Mooi ben ik he! 

Morgen belooft dus een mooie dag te worden. Ik wilde dat Mieke elke dag jarig was. Dan ging ik lekker nooit meer naar mijn ouders! Behalve als zij jarig zijn want slagroom is slagroom tenslotte! 

Groetjes en tot slagrooms!! 

dinsdag 11 juni 2013

Komkommertijd


Praten met je huisdier



LONDEN - 
Binnen vijf tot tien jaar moeten we met 
dieren kunnen praten. 
Dierenexperts hebben dan voldoende technologie 
ontwikkeld om direct met beesten te communiceren.

Dit stond afgelopen donderdag in de krant. 

Ik snap niet wat zo een bericht in de krant doet? Ik communiceer
al jaren met mamma, gaat prima. Ik kan bloggen en mamma kan
lezen. Geen probleem. 

Okee, er doet zich wel af en toe een klein probleempje voor als
ik wil poepen… maar dat is gelukkig maar een heel enkel keertje.

Nieuws noemen ze dat… Tsk.

zondag 9 juni 2013

Hitland bos

Ik had nog beloofd om te vertellen over het Hitland bos.

Kijk, dat is een bos bij Capelle a/d IJssel, dat is hier niet ver vandaan. En mamma was er lang gereden en dacht: dat vindt Pien vast lekker wandelen hier.

Dus op een dag pakte mamma mij en pappa in de auto en gingen we erheen. Maar in de auto wist ik het meteen: dit is niet in orde hier.

Ik probeerde het mamma duidelijk te maken, en aan pappa ook. Maar het ging niet goed. Ik probeerde uit de rijdende auto te ontsnappen maar de deuren waren dicht en ik heb geen duimen.

Toen ging mamma parkeren en moest ik uit de auto: "Lekker stukje wandelen," zei ze. Maar ik wist wat er ging gebeuren: hier worden puppies aan bomen gebonden in dit bos. Dus ik bleef lekker veilig in de auto zitten.

Maar mamma is heel sterk en ik moest toch mee. Ik probeerde steeds terug naar de auto te lopen. Uiteindelijk hadden pappa en mamma het door: "Ze wil hier niet lopen," zei de ene. "Nee, ze lijkt wel bang," zei de ander.

JAAHAA, tuurlijk was ik bang! Hier in dit bos worden puppies aan bomen gebonden en ik ben een lief puppy, ik wil graag naar mijn warme huis terug met mijn lekker zachte plaats en al het eten!! Niet aan een boom in de kou!

We gingen uiteindelijk terug en van mamma en pappa hoefde ik nooit meer terug naar het Hitland bos. Gelukkig maar, ik weet niet of mijn arme hartje dat zou overleven.

Hier heb je nog even een foto van mij toen we een andere wandeling gingen maken, op het strand. Het was daar wel heel leuk. Ik ben dol op strand.


Mooi he, ben ik!

vrijdag 7 juni 2013

Peking Pien

Ik ging vorige week met mamma en pappa naar de chinees. Want we gingen eten kopen. Niemand had zin om eten klaar te maken en dat buikje van mij heeft toch onderhoud nodig…

Maar eenmaal bij de chinees in de buurt rook ik het al: dit is niet goed! dacht mijn neus. Maar ik moest toch mee want mamma is altijd bang dat ik gestolen wordt als ik buiten moet blijven (en trouwens, ik zelf ook, en een nieuw baasje geeft misschien niet zulk goed eten aan mij als mijn eigen ouders).

Maar eenmaal binnen leek het mee te vallen. Ik kroop voor de veiligheid op mamma's schoot en een lieve vrouw die daar ook op eten zat te wachten kwam me lekker knuffelen. Ikke helemaal blij.

Maar toen zei die vrouw tegen mamma: "Dapper hoor, dat je haar mee durft te nemen hier naar binnen!" En pappa zei: "Hmmm Peking Pien… vast lekker."

En ik dacht: "STREEEEESSSSSSSSSS!!!!!!!!"

Ik probeerde weg te komen maar ik kon de deur niet ruiken door al die andere luchtjes daar (van andere Peking Puppies) en mamma gaf commando dat ik terug op schoot moest komen….

Ik keek mamma aan: Red mij, help snel!! Maar gelukkig kwam het eten en konden we snel naar buiten.  Eenmaal thuis had ik geen trek meer (voor het eerst in mijn leven). Mijn arme maagje was helemaal samengeknepen van de stress.

Ikke ga niet meer terug naar die boze chinees. Er is niet te zeggen wat ze met me doen als ze me ooit te pakken krijgen. Ik hoop dat mamma dit leest en me nooit meer meeneemt!

Kijk, hier onder nog een foto van mij: ik ben blij dat het eindelijk mooi weer is en lig in de tuin mijn vitaminen D op te slorpen. Mooi he, ben ik!


Tot de volgende keer allemaal. Dan zal ik jullie vertellen van die keer dat mamma en pappa me mee namen naar het Hitland en ik ook een reactie had a la chinees. Het heeft wel geholpen want ze hebben me er (gelukkig!) nooit meer naartoe gebracht.