Kijk, dat is een bos bij Capelle a/d IJssel, dat is hier niet ver vandaan. En mamma was er lang gereden en dacht: dat vindt Pien vast lekker wandelen hier.
Dus op een dag pakte mamma mij en pappa in de auto en gingen we erheen. Maar in de auto wist ik het meteen: dit is niet in orde hier.
Ik probeerde het mamma duidelijk te maken, en aan pappa ook. Maar het ging niet goed. Ik probeerde uit de rijdende auto te ontsnappen maar de deuren waren dicht en ik heb geen duimen.
Toen ging mamma parkeren en moest ik uit de auto: "Lekker stukje wandelen," zei ze. Maar ik wist wat er ging gebeuren: hier worden puppies aan bomen gebonden in dit bos. Dus ik bleef lekker veilig in de auto zitten.
Maar mamma is heel sterk en ik moest toch mee. Ik probeerde steeds terug naar de auto te lopen. Uiteindelijk hadden pappa en mamma het door: "Ze wil hier niet lopen," zei de ene. "Nee, ze lijkt wel bang," zei de ander.
JAAHAA, tuurlijk was ik bang! Hier in dit bos worden puppies aan bomen gebonden en ik ben een lief puppy, ik wil graag naar mijn warme huis terug met mijn lekker zachte plaats en al het eten!! Niet aan een boom in de kou!
We gingen uiteindelijk terug en van mamma en pappa hoefde ik nooit meer terug naar het Hitland bos. Gelukkig maar, ik weet niet of mijn arme hartje dat zou overleven.
Hier heb je nog even een foto van mij toen we een andere wandeling gingen maken, op het strand. Het was daar wel heel leuk. Ik ben dol op strand.
Mooi he, ben ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten